Program Budowy Floty „Galera” to program budowy floty wojennej KMW, jaki realizowano w latach 2012-2013. Został przyjęty do realizacji na mocy Postanowienia Marszałka Armii Królewskiej z dnia 4 października 2012 r. o przyjęciu do realizacji programu floty wojennej, przedłużanego następnie Postanowieniem Marszałka Armii Królewskiej z dnia 31 grudnia 2012 r. Obecnie Admiralicja pracuje nad drugim etapem programu, którego realizacja ma pozwolić na podwojenie liczby okrętów wojennych Królestwa z obecnych 86 sztuk do ok. 160.

GALERA I

Program zakładał pierwotnie budowę 26 okrętów. Limit ten podniesiono następnie do 70, a ostatecznie w latach 2012-2013 do służby weszło łącznie 86 okrętów wojennych różnych rang i rodzajów. Oprócz jednolitej klasyfikacji okrętów wprowadzono także zunifikowane nazewnictwo składające się z prefiksu (dwa człony: pierwszy odnosi się do monarchy dreamlandzkiego, który jest zwierzchnikiem sił zbrojnych i przynależności państwowej jednostki natomiast drugi do rodzaju i numeru okrętu) i imienia okrętu. Rozpoczęto nadawanie imion okrętom wedle następujących zasad:

• krążowniki, niszczyciele, uniwersalny okręt desantowy otrzymają imiona zasłużonych postaci historycznych Królestwa,
• pozostałe okręty uzyskają imiona głównie od zjawisk w przyrodzie, zwierząt, pojęć geograficznych Królestwa itp.

O przydziale nazw decydują Marszałek Armii Królewskiej i dowódca okrętu lub związku operacyjnego okrętów. Imionami okrętów będzie można posługiwać powszechnie, natomiast nazwami pełnymi, z symbolami powyższymi – w oficjalnych dokumentach wojskowych.

Wprowadzono obowiązek wywieszania na masztach bandery wojennej Królestwa Dreamlandu, która określa przynależność państwową okrętu, a także bandery królewskiej, jeżeli na pokładzie przebywa Król, lub banderę domu Ebruzów, jeżeli na pokładzie przebywa król senior. Ponadto okręty dowodzone przez obywateli noszących tytuły honorowe mogą, w przypadku posiadania przez niego herbu, wywieszać banderę dowódcy.

GALERA I realizowany był w oparciu o wymianę barterową. Oznacza to, że koszt zakupu okrętów wojennych był pokrywany w 97,5% przez oddanie wykonawcom zleceń sprzętu Armii Królewskiej, który był jej niepotrzebny lub już zużyty. Po poddaniu go demontażowi, rozbiórce i odzyskowi oraz przy zapewnieniu odpowiednich standardów jakościowych i norm wytrzymałości materiały tak uzyskane wykorzystywano ponownie w budowie okrętów. Pozostała część – 2,5% była pokrywana z budżetu Armii Królewskiej w postaci pieniężnej. Z uwagi na stopniowe rozszerzanie programu o kolejne okręty koszty finansowe redukowano do poziomu 1,5%, a ostatecznie 1% wartości kontraktów. Ostateczna wartość nabytych okrętów oscyluje w granicach 43-45 mln D, w tym koszty finansowe (wskaźnik średnia ważona) 1,74%, które w około 1/3 poryto z darowizn. Pełne sprawozdanie finansowe z realizacji programu dostępne jest w Sztabie Generalnym Armii Królewskiej.