Zbiór praw Królestwa Dreamlandu

U SK 2010/4/P [Buuren et al.]

LDKD #33279
BPSK Nr 1415

UCHWAŁA

Dnia 22 sierpnia 2010 roku

Sąd Królestwa w Wydziale V Prezydialnym w pełnym składzie:
Przewodniczący: Prezes SK król senior Artur Piotr,
Członek: SSK król senior Edward Artur (sprawozdawca);

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 24 lipca – 2 sierpnia 2010 roku
sprawy: SK 2010/4/P [Buuren et al.]
z pytania prawnego: Martina van Buurena, Pawła Erwina de
Archien-Liberi i Bartunia de Wrona-Buurena
o treści: Czy Marszałek Izby Poselskiej mógł zamknąć obrady Parlamentu
Królewskiego nad projektem ustawy konstytucyjnej przed rozpatrzeniem
przez Parlament Królewski całości projektu, tj. po odrzuceniu części
projektu, a przed rozpatrzeniem pozostałego fragmentu projektu, który
we wcześniejszym głosowaniu został wyłączony do osobnego procedowania?

uchwala, co następuje:

Odrzucenie przez Parlament Królewski zasadniczego projektu ustawy
konstytucyjnej kończy procedurę rozpatrzenia projektu ustawy
konstytucyjnej przez Parlament Królewski.

UZASADNIENIE

(1)
Pełen zapis przebiegu rozprawy dostępny jest w Pałacu Sprawiedliwości,
Wydziale V Prezydialnym Sądu Królestwa
(dreamland.net.pl/sk/viewtopic.php?f=13&t=215).

(2)
W dniu 23 lipca 2010 roku do Gabinetu Prezesa Sądu Królestwa wpłynęło
pytanie prawne trzech obywateli (Martina markiza van Buurena, Pawła
Erwina diuka de Archien-Liberi oraz Bartunia wicehrabiego de
Wrona-Buurena) o treści jak w komparycji.

(3)
W dniu 24 lipca 2010 roku Sąd otworzył rozprawę i zobowiązał Marszałka
Izby Poselskiej, Premiera Rządu Królewskiego oraz Marszałka Senatu
Królewskiego do złożenia oświadczeń w wyznaczonym terminie. W tym
terminie wpłynęły oświadczenia Marszałka Izby Poselskiej i Premiera
Rządu Królewskiego.

(4)
W dniu 24 lipca 2010 roku wpłynęło oświadczenie Marszałka Izby
Poselskiej. Marszałek Izby Poselskiej przypomniał, że w trakcie prac
nad nowelizacją Konstytucji Parlament Królewski wydzielił do osobnego
rozpoznania niektóre zgłoszone poprawki. Wydzielając te poprawki,
Parlament Królewski zastosował formułę o treści: „W razie przyjęcia
tej poprawki Izba Poselska rozważy zgłoszenie pod obrady Parlamentu
osobnej ustawy konstytucyjnej, w swej treści obejmującej [odpowiedni
fragment] projektu JKM”.
Na podstawie powyższego Marszałek Izby Poselskiej stwierdził przede
wszystkim, że skoro Parlament Królewski obradujący w składzie obu izb
nie jest uprawniony do składania projektów ustaw konstytucyjnych (art.
53 Konstytucji), to nie można traktować tych wydzielonych aktów jako
samodzielnych projektów, a wyłącznie jako poprawki do projektu
zasadniczego. Zdaniem Marszałka Izby Poselskiej wskazuje na to choćby
treść zacytowanej formuły. Z chwilą uchylenia zasadniczego projektu
nie kontynuuje się prac nad poprawkami do tego projektu.

(5)
Premier Rządu Królewskiego złożył swoje oświadczenie w dniu 31 lipca
2010 roku. Zgodził się on z oświadczeniem Marszałka Izby Poselskiej.
Podkreślił, że jego zdaniem „mamy tutaj (…) do czynienia z pewnym
niedopatrzeniem, które wynika nie z opacznego rozumienia przepisów
obowiązującego prawa, lecz z banalnego braku porozumienia między
parlamentarzystami”.

(6)
W dniu 2 sierpnia 2010 roku zakończono postępowanie w sprawie.

(7)
Mając na uwadze obowiązujące prawo zważono, co następuje::

(7.A)
Dla jasności wywodu Sąd Królestwa postanowił streścić możliwie zwięźle
parlamentarną procedurę zmiany Konstytucji trwającą od 16 czerwca do
16 lipca 2010 roku.
W dniu 16 czerwca 2010 roku Marszałek Izby Poselskiej zwołał obrady
Parlamentu Królewskiego dla przyjęcia projektu ustawy konstytucyjnej
wniesionego przez Jego Królewską Mość. W ramach debaty Parlament
Królewski na wniosek niektórych jego członków dokonał „wydzielenia”
części projektowanych przepisów do osobnego rozpoznania. Dokonując
tego zabiegu proceduralnego, Parlament Królewski zadeklarował, że „W
razie przyjęcia tej poprawki Izba Poselska rozważy zgłoszenie pod
obrady Parlamentu osobnej ustawy konstytucyjnej, w swej treści
obejmującej [odpowiedni fragment] projektu JKM” (przytoczone na
podstawie oświadczenia Marszałka Izby Poselskiej z dn. 24 lipca 2010
roku). W dniu 5 lipca 2010 roku rozpoczęło się głosowanie nad
zasadniczą częścią projektu (nie uwzględniającą poprawek wydzielonych
do osobnego rozpoznania w sposób opisany wyżej). Zgodnie z art. 54
Konstytucji dla przyjęcia projektu ustawy konstytucyjnej musi wymagana
jest większość 4/5 całego składu Parlamentu Królewskiego. W dniu 16
lipca 2010 roku, wobec nieuzyskania tej większości, Marszałek Izby
Poselskiej zamknął obrady Parlamentu, pozostawiając poprawki
wydzielone nie rozpoznane.

(7.B)
W istocie Sąd Królestwa mierzy się tutaj z pytaniem czy projektowane
przepisy wyłączone do osobnego rozpoznania mają charakter poprawek,
czy też osobnych projektów ustawodawczych. Różnica ta posiada doniosłe
znaczenie praktyczne. W pierwszym przypadku upadłyby wraz z upadkiem
projektu (poprawki bezprzedmiotowe), w drugim – procedura trwałaby aż
do przyjęcia, bądź odrzucenia projektów.

(7.C)
W przypadku ustawy konstytucyjnej jasne jest jednak, że poprawki
wyłączone przez Parlament Królewski do osobnego rozpoznania nie mogą
korzystać z waloru samoistności – a więc, że pozostają poprawkami
właśnie. Zgodnie bowiem z art. 53 Konstytucji wśród organów
uprawnionych do zgłaszania wniosku o wprowadzenie poprawek do
Konstytucji nie ma Parlamentu Królewskiego. W tej sytuacji niemożliwe
jest uznanie, że Parlament Królewski sam wprowadził pod swoje obrady
projekty ustaw konstytucyjnych, skoro nie przysługuje mu takie
ustrojowe uprawnienie.
Należy zatem uznać, że wydzielając pewne projektowane przepisy do
osobnego rozpoznania, Parlament Królewski wydzielił wyłącznie
poprawki, które z samej swej natury nie mogą być rozpatrywane w
oderwaniu od zasadniczego projektu ustawodawczego.
Za takim rozumieniem przemawia również treść deklaracji Parlamentu
Królewskiego przytoczona w pkt. 4 i 7.A uzasadnienia. Istotą tej
deklaracji jest, że w razie gdyby Parlament Królewski przyjął daną
wydzieloną poprawkę w głosowaniu, to Izba Poselska „rozważy
skorzystanie” z uprawnienia z art. 53 Konstytucji i wprowadzi osobną
ustawę konstytucyjną dla przyjęcia tej poprawki. Sam Parlament
Królewski zatem, co wyraźnie widać w powyższej deklaracji, rozumiał,
że nie przysługuje mu uprawnienie z art. 53 Konstytucji i że wobec
tego nie ma możliwości, by to Parlament obradujący w składzie obu izb
zgłosił formalnie poprawny wniosek o wprowadzenie poprawek do
Konstytucji.

(7.D)
Odrzuceniem przez Parlament Królewski projektu ustawy konstytucyjnej
wprowadzonej pod jego obrady w dniu 16 czerwca 2010 roku – zakończyła
się definitywnie procedura parlamentarna zmiany ustawy zasadniczej
opisana w art. 54 ust. 1 Konstytucji. Dla przyjęcia poprawki do
Konstytucji niezbędne jest otwarcie na nowo procedury nowelizacyjnej –
a więc złożenie wniosku o wprowadzenie poprawek przez odpowiedni
podmiot (art. 53), a później uchwalenie tych poprawek przez Parlament
Królewski i zatwierdzenie ich przez Króla (art. 54 ust. 1) bądź też
przyjęcie poprawek w drodze referendum ogólnonarodowego (art. 54 ust.
2).

Mając powyższe na uwadze, uchwalono jak w sentencji.

Prezes Sądu Królestwa
(-) Artur Piotr, RS.