W SK 2011/1/A [Svoboda v. NKM]

WYROK
W IMIENIU JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI

Dnia 25 lutego 2011 roku

Sąd Królestwa w Wydziale IV Administracyjnym w składzie:
Przewodniczący: JKM Robert I

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 6 stycznia – 16 lutego 2011 roku
sprawy SK 2011/1/A
ze skargi: króla seniora Pavla Svobody
przeciwko: Namiestnikowi Koronnemu Morlandu
o: uchylenie decyzji Namiestnika Koronnego Morlandu z dnia 5 stycznia 2011 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku o zmianę prowincji

orzeka, co następuje:
I. Uchyla zaskarżoną decyzję.
II. Kosztami postępowania sądowego obciąża Skarb Królestwa.

UZASADNIENIE

(1)
Zapis postępowania sądowego znajduje się w Pałacu Sprawiedliwości – Sali Rozpraw Wydziału IV Administracyjnego.

(2)
Dnia 6 stycznia 2011 roku skarżący zwrócił się do Sądu Królestwa z wnioskiem o uchylenie decyzji Namiestnika Koronnego Morlandu z dnia 5 stycznia 2011 roku w przedmiocie odrzucenia wniosku o zmianę prowincji zamieszkania. Skarżący uzasadnia wniosek tym, iż Namiestnik Koronny nie ma podstawy prawnej do oceny legalności wniosku, a tym samym do jego odrzucenia, powołując się na art. 4 ust. 1 (8) oraz art. 10 ust. 1 ustawy federalnej z dnia 6 listopada 2004 roku o Centralnym Rejestrze Mieszkańców [BPSK Nr 147; LDKD #24797] (dalej: ustawa o CRM). W oświadczeniu końcowym, złożonym dnia 9 lutego 2011 roku skarżący podtrzymał swoje zarzuty, a także wskazał błędy, jakie Namiestnik Koronny Morlandu popełnił w trakcie stosowania prawa.

(3)
W dniu 16 stycznia 2011 roku Sąd Królestwa, uznając zasadny wniosek skarżącego z tegoż dnia, wydał postanowienie tymczasowe nakazujące wstrzymanie głosowania nad projektem Konstytucji Morlandu.

(4)
Tego samego dnia, tj. 16 stycznia br., Namiestnik Koronny Morlandu szczegółowo przedstawił merytoryczne uzasadnienie dla odrzucenia wniosku, powołując się na przepis art. 13 ust. 1 i 4 ustawy federalnej z dnia 14 listopada 2005 roku o stolicy Królestwa i Domenie Królewskiej [BPSK Nr 69; LDKD #10035] (dalej: ustawa o DK). Dnia 10 lutego 2011 roku Namiestnik Koronny Morlandu uzasadnił odrzucenie wniosku o zmianę prowincji tym, iż stoi on w sprzeczności z cytowanymi wcześniej przepisami ustawy o DK. W końcowej części oświadczenia końcowego Namiestnik Koronny Morlandu wskazał, iż wniosek o zmianę prowincji zamieszkania nie może być rozpatrywany w trybie rozpatrywania wniosku o paszport, co było przesłanką do podjęcia skarżonej decyzji.

(5)
Mając na uwadze zgromadzony w toku całego przewodu materiał procesowy oraz obowiązujące prawo zważono, co następuje:

(5.A)
Wniosek skarżącego wyznacza konkretne ramy jego sądowego rozpoznania. Sąd zatem przystąpić musi do oceny legalności wydanej decyzji przez Namiestnika Koronnego Morlandu, nie zaś do jego merytorycznego uzasadnienia. Sąd pragnie równocześnie zaznaczyć, iż w przypadku zaistnienia wątpliwości co do merytorycznych podstaw wydanej decyzji, w szczególności co do wykładni przepisów prawa, należy rozważyć możliwość zwrócenia się do Sądu Królestwa z odrębnym wnioskiem o ustalenie właściwej wykładni przepisów.

(5.B)
Sąd przyznaje rację Namiestnikowi Koronnemu Morlandu twierdzącemu, że wniosek o zmianę prowincji zamieszkania nie może być rozpatrywany w trybie właściwym dla wniosku imigranta o przyznanie zamieszkania. Oczywistym bowiem jest to, iż oba wnioski różnicuje podmiot, który je składa. Wniosek o zmianę prowincji zamieszkania należy traktować jak wniosek o edycję pól w Centralnym Rejestrze Mieszkańców, zgodnie z językową wykładnią art. 10 ust. 1 ustawy o CRM. Przepis ten bowiem upoważnia każdego mieszkańca i obywatela do „edycji pól zawartych we wniosku, z wyłączeniem danych dotyczących imienia, praenomenu i nazwiska”. Zatem wnioskować z tego należy, iż każdy mieszkaniec i obywatel, bez uprzedniej zgody jakiegokolwiek organu administracji, może dokonać dowolnej modyfikacji swoich danych, z zastrzeżeniem przepisu art. 10 ust. 1 in fine ustawy o CRM.

(5.C)
Skarżący uważa, iż „Namiestnik Koronny Morlandu wykroczył poza swoje kompetencje blokując zmianę prowincji zamieszkania przez skarżącego” (fragm. oświadczenia końcowego z dn. 9 lutego br.). Prawidłowe jest wnioskowanie, wynikające wprost z brzmienia art. 10 ust. 2 ustawy o CRM: „Jeżeli w wyniku edycji (…) pozycja w Rejestrze będzie zawierała dane niedopuszczalne we wniosku o rejestrację, jest to podstawą do odebrania obywatelstwa lub zamieszkania.” Przepis ten, w związku z ust. 1 tegoż artykułu, daje wyraźną podstawę do rozumowania, iż właściwy organ administracji, jeżeli stwierdzi sprzeczność z prawem treści jakiegoś pola, ma podstawę do odebrania zamieszkania lub obywatelstwa. W tej normie wyraźnie statuuje się możliwość przeprowadzenia kontroli następczej dokonanej przez dany podmiot czynności. Za taką interpretacją przemawia również art. 7 ust. 1 ustawy o CRM, który zawiera enumeratywne wyliczenie uprawnień Namiestnika Koronnego w Centralnym Rejestrze Mieszkańców, tj. „wprowadzanie w życie decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania obywatelstwa lub zamieszkania i o kierowaniu obywateli, mieszkańców lub imigrantów na listę deportacyjną oraz doręczanie informacji o podjętej decyzji w ramach systemu informatycznego Rejestru”. Nie znajdziemy tutaj upoważnienia dla Namiestnika Koronnego do dokonywania uprzedniej kontroli legalności zmiany pola dotyczącego prowincji zamieszkania. System, jeżeli wprowadza techniczną możliwość odrzucenia takiego wniosku, wprowadza swym działaniem w błąd i nie można sugerować się tym przy podejmowaniu decyzji, jeżeli nie ma to oparcia w przepisach prawa. W tym wypadku, w ocenie Sądu, Namiestnik Koronny nie ma uprawnień do uprzedniej kontroli zmiany treści pola zawierającego nazwę prowincji zamieszkania, a jedynie ma możliwość – jeżeli podejrzewał będzie niezgodność wpisu z prawem – zainicjowania postępowania wyjaśniającego, mającego na celu doprowadzenie wpisów w Centralnym Rejestrze Mieszkańców do stanu zgodnego z prawem.

(5.D)
Sąd postanowił o obciążeniu kosztami postępowania Skarb Królestwa, gdyż przedmiotowa sprawa dotyczy nie tylko interesu skarżącego, ale dotyka szerokiego i ważnego problemu, który nie był jeszcze podejmowany przez orzecznictwo sądowe, a został w przedmiotowej sprawie dostrzeżony.

(-) Robert I, R.