UF o działalności gospodarczej – jt [arch.]

USTAWA FEDERALNA
z dnia 26 listopada 2002 roku

o działalności gospodarczej.

[ogłoszono 28 listopada 2002 roku]
[j.t. z 25 stycznia 2007 r.]

Art. 1.
1. Ustawa niniejsza określa zasady prowadzenia działalności gospodarczej na obszarze Królestwa.
2. Ustawę niniejszą stosuje się również do działalności gospodarczej podejmowanej na obszarze wyłącznie jednej Prowincji w zakresie, w jakim właściwe prawo krajowe nie zawiera stosownych unormowań.
3. (skreślony)

Art. 2.
Działalność gospodarczą w Królestwie może prowadzić każdy obywatel Królestwa, a także inne podmioty, jeżeli ustawa lub dekret królewski tak stanowi.

Art. 3.
1. Działalnością gospodarczą jest prowadzona w celach zarobkowych działalność w zakresie produkcji, handlu lub usług, z wyłączeniem produkcji rolnej.
2. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna lub prawna prowadząca działalność gospodarczą.
3. Przedsiębiorstwem jest funkcjonalny zespół wartości majątkowych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności zespół obejmujący:
(1) nazwę lub firmę;
(2) witrynę internetową;
(3) znaki towarowe;
(4) nieruchomości lub prawa na nieruchomościach;
(5) produkty;
(6) materiały.
4. Konsumentem jest ten, kto nabywa produkt od przedsiębiorcy w celu nie związanym bezpośrednio z prowadzeniem działalności gospodarczej; domniemywa się, że osoba fizyczna nabywająca od przedsiębiorcy jest konsumentem.
5. Potencjalnym konsumentem jest ten, kto w stosunkach z danym przedsiębiorcą mógłby wystąpić jako konsument.
6. Produktem w rozumieniu niniejszej ustawy jest również usługa.
7. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o ministrze bez bliższego określenia, rozumie się przez to federalnego ministra właściwego do spraw gospodarki.

Art. 4.
(skreślony)

Art. 5.
(skreślony)

Art. 6.
1. Przedsiębiorca obowiązany jest do zachowania szczególnej staranności w zakresie swojego przedsiębiorstwa.
2. Przedsiębiorca obowiązany jest utrzymywać witrynę internetową swojego przedsiębiorstwa, obejmującą co najmniej następujące dane:
(1) nazwę przedsiębiorstwa, w tym NIFI;
(2) oznaczenie przedsiębiorcy;
(3) adres siedziby przedsiębiorstwa;
(4) oficjalny adres poczty elektronicznej przedsiębiorstwa;
(5) oznaczenie konta bankowego przedsiębiorstwa.
3. W razie niewypłacalności przedsiębiorstwa, jego zobowiązania pokrywa się z osobistego majątku przedsiębiorcy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
4. Przedsiębiorstwo jest niewypłacalne, jeżeli wchodzące w jego skład wartości majątkowe nie wystarczają na pokrycie wymagalnych zobowiązań.
5. Skarb Królestwa nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania przedsiębiorstw założonych ze środków publicznych, chyba że minister urzędowo ogłosił, za zgodą Senatu Królewskiego, iż za zobowiązania danego przedsiębiorstwa Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność, a nie ogłoszono urzędowo cofnięcia takiej gwarancji.

Art. 7.
1. Przedsiębiorca obowiązany jest przestrzegać słusznych interesów konsumentów; postanowienia umów zawartych z konsumentami naruszające ten obowiązek są nieważne.
2. Przedsiębiorca odpowiada za szkodę wyrządzoną przez zawarcie umowy zawierającej postanowienia, o których mowa w ustępie poprzedzającym.
3. Przedsiębiorca obowiązany jest rzetelnie informować potencjalnych konsumentów o produktach swojego przedsiębiorstwa.
4. Konsument może zwrócić produkt za zwrotem uiszczonej ceny, jeżeli nie ma on cech o jakich istnieniu zapewnił przedsiębiorca, przy czym wykluczone są jakiekolwiek potrącenia; roszczenie konsumenta wygasa z upływem 3 miesięcy od uiszczenia ceny, chyba że strony ustaliły dłuższy termin.

Art. 8.
1. Jeżeli działalność przedsiębiorstwa jest niezgodna z prawem lub dobrymi obyczajami kupieckimi, sąd może orzec jego likwidację.
2. Wniosek o orzeczenie likwidacji przedsiębiorstwa może zgłosić każdy obywatel oraz prokurator.
3. Sąd nakazuje likwidację w szczególności w razie naruszania praw konsumentów.
4. Sądem właściwym w I instancji jest sąd właściwy według prawa krajowego Prowincji, w której znajduje się siedziba przedsiębiorstwa.
5. Sądem odwoławczym jest Sąd Królestwa w składzie jednego sędziego, chyba że Prezes Sądu zarządzi rozpoznanie sprawy w pełnym składzie ze względu na skomplikowany lub precedensowy charakter sprawy.
6. Likwidacja polega na ustanowieniu przez sąd likwidatora, którego zadaniem jest pokrycie wszystkich zobowiązań przedsiębiorstwa i wypłacenie pozostałych wartości przedsiębiorcy; art. 6 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 9.
1. Jeżeli ustawa federalna lub dekret królewski przewiduje konieczność uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej danego rodzaju, stosuje się niniejszy artykuł w zakresie nieuregulowanym odrębnie tymi aktami.
2. Zezwolenie wystawia się przedsiębiorcy; jeżeli w zezwoleniu nie ustalono inaczej, zezwolenie obejmuje wszystkie przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, w tym przedsiębiorstwa przyszłe.
3. Zezwolenie może być cofnięte, jeżeli przedsiębiorca nie spełnia już wymogów określonych jako warunki uzyskania zezwolenia.
4. Organem właściwym w sprawach zezwoleń jest minister.
5. Organ właściwy w sprawach rejestracji odmawia zarejestrowania przedsiębiorstwa mającego prowadzić działalność gospodarczą, do której prowadzenia wymagane jest zezwolenie, jeżeli wnioskodawca nie posiada stosownego zezwolenia.

Art. 10.
Pomoc publiczną dla przedsiębiorstw określają odrębne przepisy.

Art. 11.
1. Ustawa niniejsza wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
2. (skreślony)
3. Spory powstałe przed wejściem w życie niniejszej ustawy rozstrzyga się zgodnie z jej postanowieniami, chyba że byłoby to niezgodne z poczuciem sprawiedliwości.