Zbiór praw Królestwa Dreamlandu

UF o obywatelstwie – j.t.[arch.]

BPSK Nr 94

USTAWA FEDERALNA
z dnia 6 listopada 2004 roku

o obywatelstwie.
[popr. z dn. 10 sierpnia 2008 r.; j.t. z dn. 4 lipca 2009 r.]

[archiwalny – zm. dn. 24 maja 2010 r.]

My, Artur I Piotr, Król Dreamlandu, Najwyższy Zwierzchnik Furlandii, Morlandu, Solardii, Surmali i Weblandu, Najwyższy Zwierzchnik Sił Zbrojnych, Wielki Mistrz Heroldii Królestwa, etc.

na zgodny wniosek Senatorów i Posłów w Naszym Parlamencie zgromadzonych stanowimy, co następuje:

ROZDZIAŁ I
Obywatelstwo

Art. 1.
1. Obywatelstwo Królestwa, zwane dalej obywatelstwem, jest to przynależność państwowa jednostki łącząca się z uprawnieniami i obowiązkami określonymi przez prawo Królestwa.
2. Obywatelem Królestwa jest każda osoba posiadająca obywatelstwo Królestwa.
3. Warunkiem otrzymania obywatelstwa jest zaliczenie egzaminu, którego warunki i tryb określają odrębne przepisy albo pozytywne rozpatrzenie wniosku o nadanie obywatelstwa złożonego stosownie do art. 11a.
4. Osoby, które utraciły obywatelstwo lub z niego zrezygnowały, mogą wnioskować u Namiestnika Koronnego właściwego ze względu na Prowincję zamieszkania o jego odnowienie z pominięciem obowiązku zdawania egzaminu, o którym mowa w ustępie poprzedzającym; pozytywne rozpatrzenie wniosku uzależnia się od dostarczenia przez wnioskodawcę przekonujących dowodów na to, że w przeszłości posiadał obywatelstwo.
5. Ustęp poprzedzający nie dotyczy osób, które utraciły obywatelstwo prawomocnym wyrokiem Sądu.

Art. 1.1.
1. Zamieszkanie w Królestwie, zwane dalej zamieszkaniem, jest to status jednostki łączący się z uprawnieniami i obowiązkami określonymi przez prawo Królestwa. Mieszkańcy podlegają prawu Królestwa, lecz nie posiadają praw wyborczych i nie mogą pełnić funkcji publicznych w Królestwie, z wyłączeniem działalności w dziedzinie kultury, nauki i sportu.
2. Mieszkańcem Królestwa jest każda osoba posiadająca zamieszkanie Królestwa.
3. Mieszkańcem Królestwa staje się osoba, która została zarejestrowana w rejestrze właściwym do prowadzenia ewidencji ludności, a która nie posiada obywatelstwa.

Art. 1.2.
Ilekroć odrębne przepisy odnoszą się do „obywatelstwa”, „zamieszkania”, „obywatela”, „mieszkańca” lub „statusu imigranta”, rozumie się przez to pojęcia określone w art. 1, 1.1. oraz 8.

Art. 2.
Zabronione jest posiadanie więcej niż jednego obywatelstwa lub zamieszkania Królestwa.

Art. 3.
1. Przyznanie obywatelstwa jest jednoznaczne z przyznaniem obywatelstwa Prowincji zamieszkania, które oznacza przyznanie obywatelowi praw i obowiązków wynikających z prawa krajowego tej Prowincji.
2. Obywatelstwo Prowincji mogą posiadać tylko obywatele Królestwa.
3. Każdy obywatel Królestwa posiada jednocześnie dokładnie jedno obywatelstwo Prowincji.

Art. 4.
1. Można odebrać obywatelstwo osobie uznanej za ustałą lub której wymierzono karę eliminacji prawomocnym wyrokiem sądu.
2. Zasady stwierdzania ustania obywatela określają odrębne przepisy.

Art. 5.
Nie można odebrać obywatelstwa:
(1) Królowi,
(2) królowi seniorowi,
(3) sędziemu.

Art. 6.
Każdy obywatel ma prawo zrzec się obywatelstwa za pośrednictwem automatycznego formularza lub przez złożenie stosownego oświadczenia u Króla lub właściwego Namiestnika Koronnego.

Art. 7.
1. Właściwy ze względu na Prowincję zamieszkania Namiestnik Koronny umieszcza osoby uznane za ustałe oraz osoby, które zgodnie z prawem krajowym nie mogą posiadać obywatelstwa danej Prowincji, na liście deportacyjnej.
2. Król odbiera obywatelstwo osobom umieszczonym zgodnie z odrębnymi przepisami na liście deportacyjnej.
3. Królowi nie wolno odbierać obywatelstwa osobom nie umieszczonym na liście deportacyjnej, chyba że:
(1) zobowiązuje go do tego prawomocny wyrok sądu orzekający karę eliminacji obywatela;
(2) posiada on pisemne oświadczenie obywatela o zrzeczeniu się obywatelstwa.
4. Obywatel umieszczony na liście deportacyjnej ma prawo złożyć wniosek o przygarnięcie do jednego z Namiestników Koronnych; pozytywne rozpatrzenie wniosku oznacza usunięcie wnioskującego z listy deportacyjnej i nadanie mu obywatelstwa prowincji właściwej Namiestnikowi, który otrzymał wniosek.
5. Obywatel umieszczony na liście deportacyjnej zachowuje obywatelstwo i obywatelstwo Prowincji zamieszkania, dopóki Król nie postanowi inaczej lub on sam z nich nie zrezygnuje.

Art. 7.1.
Przepisy art. 3-7 stosuje się odpowiednio do mieszkańca.

ROZDZIAŁ II
Nadawanie obywatelstwa

Art. 8.
1. Każda osoba wnioskująca o zamieszkanie jest automatycznie umieszczana w Centralnym Rejestrze Mieszkańców jako imigrant.
2. Imigranci podlegają prawu Królestwa w zakresie umożliwiającym rozpoznanie ich wniosku i ochrony interesu publicznego, lecz nie posiadają praw wyborczych, nie mogą pełnić funkcji publicznych w Królestwie i nie mogą korzystać z systemów informatycznych Królestwa, za wyjątkiem Centralnego Rejestru Mieszkańców.

Art. 9.
1. Imigrantowi, który wnioskował o zamieszkanie, własciwy ze względu na Prowincję wskazaną we wniosku Namiestnik Koronny przyznaje zamieszkanie po rozpatrzeniu wniosku, w terminie nie dłuższym aniżeli 10 dni od dnia umieszczenia tego imigranta w Centralnym Rejestrze Mieszkańców.
2. W razie uzasadnionych wątpliwości właściwy Namiestnik Koronny uprawniony jest do przeprowadzenia stosownego postępowania wyjaśniającego; w takim wypadku termin do wydania decyzji w przedmiocie przyznania zamieszkania wydłuża się do 14 dni, przy czym do terminu nie wlicza się okresu oczekiwania na odpowiedzi imigranta na pytania zadawane mu w ramach tego postępowania.
3. Odmowa przyznania zamieszkania wymaga wydania decyzji i przesłania jej wnioskującemu imigrantowi.
4. Na decyzję o odmowie przyznania zamieszkania przysługuje odwołanie do Króla w terminie 7 dni od dnia przesłania decyzji; Król może rozpoznać odwołanie wniesione po terminie, jeżeli uzna to za zasadne.
5. Postanowienie królewskie wydane na skutek odwołania jest ostateczne.
6. Jeżeli imigrant, któremu odmówiono zamieszkania, nie złoży odwołania w terminie lub Król nie uzna jego odwołania, zostaje usunięty z Centralnego Rejestru Mieszkańców.
7. Jeżeli Namiestnik Koronny nie podejmie decyzji o przyznaniu zamieszkania w terminie, o którym mowa w ust. 1 oraz nie podjął postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 2, minister federalny właściwy ds. obywatelstwa winien niezwłocznie przyznać zamieszkanie wnioskującemu imigrantowi.

Art. 10.
Nie można pozbawić zamieszkania dyplomaty, jeżeli minister właściwy do spraw zagranicznych nie uznał go wcześniej w oświadczeniu za persona non grata.

Art. 11.
Podstawą do odmowy przyznania zamieszkania jest (są):
(1) wypełnienie przez wnioskodawcę wniosku nieprawidłowo lub niezgodnie z prawdą;
(2) posiadanie przez wnioskodawcę wcześniej przyznanego obywatelstwa lub zamieszkania Królestwa;
(3) uprzednie skazanie wnioskodawcy na karę eliminacji lub karę banicji, której termin jeszcze nie upłynął;
(4) okoliczności ustalone w przepisach odrębnych.

Art. 11a.
1. Obywatelstwo nadaje Król na wniosek ministra właściwego ds. obywatelstwa.
2. Decyzję o nadaniu lub odmowie nadania obywatelstwa może wydać minister właściwy ds. obywatelstwa.
3. Decyzja, o której mowa w ust. poprzedzającym zostaje wydana na wniosek mieszkańca w terminie do 14 dni od chwili wpłynięcia wniosku.
4. Wniosek o nadanie obywatelstwa winien zawierać:
(1) imię i nazwisko;
(2) właściwą prowincję ze względu na zamieszkanie;
(3) NIM;
(4) uzasadnienie wniosku;
(5) poparcie Namiestnika Koronnego Prowincji, którą się zamieszkuje i co najmniej 3 obywateli Królestwa.
5. Każdy z obywateli, o których mowa w art. 11a ust.4(5), musi posiadać obywatelstwo od minimum 6 miesięcy, przy czym co najmniej jeden z nich musiał je uzyskać zgodnie z Art. 1. ust. 3(1).
6. Od decyzji Ministra przysługuje skarga do sądu w terminie 7 dni od daty jej publikacji.
7. Wnioskujący starający się o nadanie obywatelstwa musi posiadać status mieszkańca od minimum miesiąca licząc od daty złożenia wniosku do właściwego Namiestnika Koronnego.

ROZDZIAŁ III
Jednoczesne obywatelstwo kilku państw

Art. 12.
1. Każdy obywatel ma obowiązek informować organy Królestwa posiadanych obywatelstwach innych państw.
2. Zasady informowania o obywatelstwach innych państw określają przepisy odrębne.
3. Niepoinformowanie o obywatelstwie obcego państwa w przeciągu 7 dni od otrzymania go może być podstawą do oskarżenia o szpiegostwo.

Art. 13.
1. Na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych Król może zadecydować o odmowie przyjęcia w Królestwie lub natychmiastowej deportacji obcego obywatela, którego zachowanie w jego rodzinnym państwie jest uzasadnioną podstawą do obaw, że może on stanowić zagrożenie dla Królestwa.
2. Postanowieniem królewskim Król może określić państwa, których obywatele nie mogą otrzymywać obywatelstwa ani zamieszkania w Dreamlandzie lub potrzebują w tym celu wizy.
3. Wizy wydaje Król lub wyznaczony przez niego urzędnik.

Art. 14.
1. Obywatel, który posiada obywatelstwo w innym państwie, nie może być Królem, Marszałkiem Armii, sędzią, Namiestnikiem Koronnym, Premierem Rządu Królewskiego, ministrem federalnym właściwym ds. zagranicznych.
2. Głowom obcych państw nie wolno pełnić w Królestwie żadnych funkcji w organach władzy publicznej.
3. Obywatel, który posiada obywatelstwo w innym państwie nie ma dostępu do informacji tajnych.

Art. 15.
Obywatelowi Królestwa nie wolno reprezentować innych państw w ramach misji dyplomatycznych w Królestwie.

Art. 16.
W uznaniu zasług Król może nadać obywatelowi indygenat uprawniający do korzystania w Królestwie z dreamlandzkiego odpowiednika tytułu honorowego używanego przez tego obywatela w innym państwie.

ROZDZIAŁ IV
Azyl polityczny

Art. 17.
1. O azyl polityczny na terenie Królestwa Dreamlandu może ubiegać się cudzoziemiec ścigany bądź prześladowany na terenie innego państwa na tle politycznym, rasowym, religijnym bądź innym, jeżeli powód ten znajdzie uzasadnienie w Konstytucji Królestwa.
2. Przyznanie azylu wyłącza ekstradycję azylanta.

Art. 18.
1. O przyznaniu azylu decyduje Król Dreamlandu na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych, za wiedzą; ministra właściwego do spraw obywatelstwa.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych nie ma prawa odmówić przekazania Królowi Dreamlandu wniosku o azyl.

ROZDZIAŁ V
Postanowienia końcowe

Art. 19.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 roku.